Gepubliceerd
op 13 augustus 2018.
Het
Iraanse regime wordt geconfronteerd met vele crises, zowel nationaal als
internationaal, maar geen enkele crisis bedreigt de heerschappij van de mullahs
meer dan de nog steeds voortdurende volksopstand, die eind december in Iran
begon.
Het
Iraanse volk heeft genoeg van de decennialange onderdrukking en corruptie van
het regime, dat de economie heeft geruïneerd
en het land bijna volledig heeft verwoest, dus zijn de mensen de straat
opgegaan in aantallen die tot dusver in de geschiedenis van het regime van de
mullahs niet voorkwamen. Deze protesten bleven doorgaan, ondanks een
gewelddadig optreden van de mullahs, waarbij tenminste vijftig demonstranten op
straat zijn doodgeschoten en meer dan achtduizend mensen gearresteerd en met de
doodstraf bedreigd zijn.
Het
regime is zelfs zo bezorgd over deze steeds meer georganiseerde protesten in de
vorm van demonstraties dat een lid van het zogenaamde hervormingskamp van het
regime het vergeleek met "iemand die op een drijvende brug staat te
wachten tot de ramp toeslaat".
In
de afgelopen week zijn er in verschillende steden protesten uitgebroken, van de
bazaars tot de sportstadions, met protesten vol gezang en slogans tegen de
Opperste Leider Ali Khamenei en het Iraanse regime als geheel. Het regime heeft
natuurlijk zijn veiligheidsmaatregelen verscherpt door een combinatie van
politie, speciale strijdkrachten en agenten in burger te gebruiken om demonstranten
aan te vallen, maar dit heeft het protest van de bevolking niet tegengehouden -
en zal dat ook niet doen.
Velen
in het regime proberen de protesten te bagatelliseren of de schuld te geven aan
de "vijanden" van Iran, om zichzelf meer onder controle te laten
schijnen, maar ze vergeten dat de wereld de protesten kan zien via de sociale
media van de demonstranten en de websites van het Iraanse verzet. Het regime
heeft herhaaldelijk toegegeven dat het Iraanse verzet een sleutelrol speelt in
de protesten, en bewijst daarmee dat het niet de randgroep is zoals de mullahs
vaak beweren.
Het
regime vreest duidelijk zijn omverwerping en zal daarom alles in het werk
stellen om deze opstand te stoppen, en niet om de problemen van het Iraanse
volk aan te pakken, maar de realiteit is dat het regime vroeg of laat zal
vallen. De problemen in Iran worden allemaal veroorzaakt door de mullahs en
kunnen alleen worden opgelost door de mullahs te verwijderen. De mullahs
vertragen alleen maar het onvermijdelijke.
Naast
de protesten zijn de Iraanse mullahs nu verwikkeld in verwoede interne
schermutselingen, waaruit eens te meer de zwakte van het regime blijkt.
Sommigen hebben zich verzet tegen de passiviteit van het regime ten aanzien van
de problemen waarmee het Iraanse volk wordt geconfronteerd, terwijl anderen het
regime ervan beschuldigen niet hard genoeg op te treden tegen de demonstranten,
maar de wereld moet vermijden hen op te delen in gematigden en hardliners. Alle
leden van het Iraanse regime zijn uit één stuk gesneden. Ze vechten alleen maar
om hun eigen positie in de toekomstige machtsverdeling, die ze nooit van de
bevolking zouden krijgen.
