Syrië aanpakken door Iran aan te pakken

 24 Februari 2018 

 Honderden mensen, de meesten van hen kinderen, kwamen afgelopen donderdag om bij een zware aanval op het door rebellen bezet gebied in Oost-Ghouta, in Syrië.

En dit is slechts de meest recente wreedheid van Bashar Assad en zijn Iraanse en Russische geallieerden in de onmenselijke burgeroorlog, die reeds honderdduizenden mensenlevens heeft geëist, vijf miljoen mensen het land heeft doen ontvluchten en ruim zes miljoen tot vluchtelingen in eigen land heeft gemaakt.

Deze oorlog werd lange tijd in het Westen kritisch bekeken, maar vergist u zich niet: de strijd zal niet ophouden zolang Iran en Rusland niet stoppen Syrië met wapenleveranties en troepen te hulp te schieten.

Tot de dag van vandaag zijn de Verenigde Naties niet in staat gebleken het Syrische Regime effectieve sancties op te leggen, omdat Rusland, permanent lid van de UNO-Veiligheidsraad,  zeven keer zijn veto uitgesproken heeft.

Maar laat ons even onze aandacht richten op Iran, een land dat beslist geen permanent lid van de Veiligheidsraad is.

De Iraanse Minister van Justitie Alireza Avayi is uitgenodigd om volgende week de UNO-raad voor de Mensenrechten toe te spreken. Het idee dat een Iraanse functionaris deze Raad zou toespreken, terwijl zijn land zelf betrokken is bij het Syrische bloedbad is walgelijk, maar dat het daarbij dan ook nog om Avayi gaat, maakt het nog tien keer erger.

De balans van Iran m.b.t. mensenrechten hoort tot de ongunstigste ter wereld, aldus onafhankelijke mensenrechtenorganisaties en de UNO zelf. Op die balans staan terechtstellingen wegens minder ernstige vergrijpen (bezit van drugs), wrede en ongewone bestraffingen (afranselingen, blindmaken, amputaties en stenigingen), systematische discriminatie van vrouwen en minderheden.

De persoonlijke mensenrechtenbalans van Avayi is zelfs nog slechter. Alhoewel hij minister van justitie is, werd hij door de Europese Unie van grove mensenrechtenschendingen beschuldigd in de tijd dat hij hoofd van het gerechtelijk apparaat in Teheran was, maar ongelofelijk genoeg is dit nog niet alles.

Hij maakte deel uit van de doodstrafcommissies die verantwoordelijk waren voor de terechtstelling van ruim 30.000 politieke gevangenen, voor een groot deel leden van oppositiegroeperingen, wat nu nog steeds bekendstaat als het bloedbad van 1988.

Linda Chavez, de voorzitster van het Centrum voor Gelijke Kansen, schreef: “Als we het bloedvergieten in Syrië en de hele regio willen stoppen, moeten we met name de medestanders van Assad aanpakken. Zolang Rusland en Iran wapens, troepen en financiële steun aan Assad leveren, zullen kinderen en andere onschuldige burgers blijven omkomen. De geldstromen, de levering van wapens en het sturen van militairen onderbreken zal niet makkelijk zijn, maar sommige maatregelen moeten toch haalbaar zijn: Laat iemand die betrokken geweest is bij een massamoord niet een UNO-vergadering toespreken die gaat over bescherming van mensenrechten.”

 

 

 

 

20.000 Masters werkloos in Iran

 21 februari 2018 

Volgens de rector van de Iraanse Azad-universiteit zijn er op het moment 20.000 afgestudeerden met een masterdiploma in het land werkloos.

Bij een toespraak in Hamedan verklaarde Farhad Rahbar dat “vandaag de dag van de 47.000 master-gediplomeerden er 20.000 werkloos zijn”, aldus het terroristische Quds Force’s Tasnim-nieuwsagentschap.

Rahbar waarschuwde dat “dit tot een crisis zou kunnen leiden indien er op dit gebied niets ondernomen wordt.”

En ook de officiële Eghtesad-Onlinewebsite had al afgelopen november gemeld dat 204.000 afgestudeerde universitairen werkloos waren.

Volgens een rapport van het officiële Statistische Centrum maken 5.038.000 Iraanse werkenden met een middelbare en hogeschoolopleiding het grootste deel van de Iraanse werkende bevolking uit, gevolgd door 3.123.900 werkenden met de graad van bachelor en 1.007.900 met een masterdiploma en/of doctorgraad.

Het kleinste deel van de werkende bevolking vormen de gepromoveerden met een specialisme met een totaal aantal van 100.704. Maar in totaal zijn 204.000 masters en gepromoveerden werkloos.

Als hoofd van de officiële Management- en Planning-organisatie ten tijde van het presidentschap van Ahmadinejad en nadien sleutelfiguur in de presidentscampagne van  Ebrahim Raeisi, werd Farhad Rahbar tot hoofd van de Azad-universiteit benoemd, na het ontslag van Hamid Mirzadeh.

Tot de veranderingen onder het nieuwe bestuur van de Azad-universiteit behoort een reglement bestaande uit 8 punten, dat o.a. de inachtneming van de kledingvoorschriften en van de moraal voorschrijft en het roken verbiedt in de ruimtes van de Azad-universiteit, onder geen beding veldonderzoek door gemengde studentengroepen toelaat, muziekconcerten in en bij Azad-universiteit verbiedt, revolutionaire studenten en docenten meer voorrechten geeft zodat ze een grotere rol kunnen spelen, en eist tenslotte de inachtneming van de religieuze, morele en wetenschappelijke standaarden bij de doorvoering van welkomst- en afstudeer-ceremonies.

Iran: Moedig vrouwenprotest tegen de sluierdwang

5 februari 2018

Meer dan 30 vrouwen werden alleen al in Teheran wegens hun vreedzame protest gearresteerd. De regimejustitie heeft aangekondigd, dat zij hard tegen het groeiende aantal "anti-hoofddoek-demonstranten" zal optreden.

Als gevolg van berichten van mensenrechtenverdedigers en Iraanse staatsmedia werden eind januari in de Iraanse hoofdstad Teheran meer dan 30 vrouwen gearresteerd, terwijl zij in de openbaarheid tegen de sluierdwang hebben geprotesteerd.

Sinds begin 2018 tonen steeds meer vrouwen in Iran hun weerstand tegen de sluierdwang, doordat zij in de openbaarheid hun hoofddoek afdoen en als een protestvlag zwaaien. De vrouwen riskeren daarmee, dat zij in het vizier van politie en paramilitaire milities geraken en slachtoffer worden van pesten, geweld en gevangenisstraffen.

 

De regimejustitie heeft in januari aangekondigd, dat zij hard tegen het groeiende aantal "anti-hoofddoek-demonstranten" zal optreden. Zij verwijt de demonstranten "door het buitenland beïnvloed" te zijn. De Teheraanse procureur-generaal karakteriseerde het als een "onmiskenbaar misdrijf", wanneer vrouwen hun hoofddoek in de openbaarheid afdoen. Het Openbaar Ministerie zal hieromtrent "haar plicht consequent uitvoeren", waarschuwde hij.

De afgelopen dagen werden in de sociale netwerken talrijke foto's van vrouwen uit alle leeftijdsgroepen verspreid, die hun hoofddoek op straat afdeden en als protestvlag zwaaiden. Ook mannen toonden zich solidair met deze protesten.

De eerste internationaal bekend geworden "anti-hoofddoek-demonstrant" was de 31jarige Vida Movahed. Zij werd eind december in de Enghelabstraat in het centrum van Teheran aangehouden en naar verklaring van de mensenrechtenadvocate Nasrin Sotudeh een maand lang in de gevangenis vastgehouden.

De activiste Narges Hosseini kort voor haar aanhouding. Zij werd in januari 2018 in een gevangenis ten zuiden van Teheran opgesloten.

In Iran is het wettelijk voorgeschreven, dat alle vrouwen en meisjes vanaf 9 jaar in het openbaar een hoofddoek en lange, wijde kleding moeten dragen om haren en lichaamsvormen te verbergen. De wettelijke sluierdwang schendt de rechten van vrouwen op gelijkheid, privacy, menings-, geloofs- en godsdienstvrijheid.

Het regime in Iran treedt met uiterst geweld tegen de vrouwen op, die zich voor vrouwenrechten inzetten. Initiatieven voor de gelijkberechtiging van de vrouwen worden gecriminaliseerd, vrouwenrechtenactivisten worden gevangen genomen.

Amnesty International heeft in januari het einde van de vervolging der vrouwen in Iran geëist, die zich tegen de sluierdwang inzetten. De sluierdwang is discriminerend en vernederend en schendt de vrouwenrechten al decennia.