Iran: Vrouwen worden Gearresteerd, Gemarteld en Geëxecuteerd onder Rohani’s Toezicht

 Woensdag, 22 maart 2017

Iran is een Leidende Staat als het om Onderdrukking van Vrouwen gaat

Van alle dictators is bekend dat zij hun tegenstanders onderdrukken, liegen tegen de samenleving over hun beleid en gebruik maken van elke denkbare misdaad die nodig is om aan de macht te blijven. Hitler geloofde dat een leugen ongerijmd moest zijn om deze geloofwaardig te maken.

Terwijl de wereld 8 maart markeert als Internationale Vrouwendag, heeft de president van het  Iraanse regime, Hassan Rohani, onlangs opmerkingen gemaakt over vrouwenrechten (!) in een poging om zijn aandeel in het schoolrapport voor vrouwenhater van het Iraanse regime te camoufleren. Shahriar Kia schreef op 7 maart 2017 in ‘American Thinker’ het artikel dat als volgt luidt:

In zijn eigen memoires op pagina 571 tot 573 legt Rohani gedetailleerd uit hoe hij in 1980 begonnen is met de handhaving van verplichte hijab verordeningen, toen de moellahs hun historische campagne tegen Iraanse vrouwen startten.

Op een meer algemene schaal staat Rohani bekend om zijn absurde opmerkingen. Tijdens de campagne rond de presidentsverkiezingen van 2013 zei hij een keer: “Niet alleen geloof ik, dat wij helemaal geen politieke gevangenen zouden moeten hebben, maar ik geloof dat wij helemaal geen gevangenen zouden moeten hebben.”

Deze zelfde Rohani heeft in 1908 toen hij parlementslid was een theorie te berde gebracht van hoe je in het hele land voor veiligheid kunt zorgen: “Samenzweerders moeten voor het volk in het openbaar worden opgehangen tijdens het vrijdags gebed om meer invloed te hebben” zei hij, volgens de officiële Sharq website.

Rohani’s ambtstermijn is ook de thuisbasis van het keurmerk van systematische onderdrukking van vrouwen, arbeiders, studenten, schrijvers, journalisten, dissidente bloggers; van het opleggen van armoede en werkeloosheid aan een meerderheid van de Iraniërs; van onafgebroken bedreigingen van de media. Het straffen van politieke gevangenen is aanzienlijk toegenomen zelfs vergeleken met de jaren van Irans stokebrand Mahmoud Ahmadinejad. Tijdens Rohani’s bewind vol schendingen van de mensenrechten zijn er gemiddeld twee of drie mensen per dag terechtgesteld.

Van Iraanse vrouwen is hun grote deelname aan universitaire scholing bekend. Maar Iraanse vrouwen maken een kleinere kans om deel uit te maken van de beroepsbevolking dan hun tegenhangers in het door oorlog verscheurde Afghanistan en Irak. Dit ondanks het feit dat Rohani had gepleit om alle belemmeringen voor vrouwen weg te nemen en hen te voorzien van een groter aandeel in de politiek en economie.

Statistieken over de periode van maart 2015 tot maart 2016 tonen dat werkloosheid onder jonge Iraniërs hoger lag dan 26% en dat van de vrouwen er 42% geen werk had.

 “Uitgaande van cijfers waren er 300.000 vrouwen aan het werk met sociale verzekeringen. Deze cijfers zijn echter teruggezakt naar 100.000” zei Soheila Jelodarzadeh, adviseur van Rohani’s Minister van Industrie, Mijnen en Handel tegen het officiële ILNA nieuwsagentschap.
Wat betreft de kloof in beloning tussen mannen en vrouwen werkzaam in fabrieken, voegde deze adviseur er aan toe, ontvangen vrouwen in veel gevallen minder dan een derde van het vastgestelde minimumloon.

Rohani heeft ook gepleit voor het instellen van een Ministerie van Vrouwenzaken. Niet alleen is een dergelijk ministerie nooit tot stand gekomen, er ontbreekt in Rohani’s kabinet zelfs een vrouwelijke minister.

Gedurende de vier jaren van zijn bewind had Rohani de leiding over de vorming van aparte universiteiten voor mannen en vrouwen, waar vrouwen tot veel faculteiten beperkt toegang hebben. Veel studieboeken zijn gewijzigd ten nadele van vrouwen en vele terreinen worden uitsluitend aan mannen toegewezen.
Misschien is de gruwelijkste misdaad wel het fenomeen geweest van straatterroristen van het regime die zuur over vrouwen gooiden. Er is niet één persoon gearresteerd nadat rond de 15 vrouwen in de stad Isfahan waren aangevallen met bijtend zuur.

Inherent aan de aard van het regime van de moellahs zijn er geen specifieke cijfers over hoeveel vrouwen er zijn gearresteerd, gemarteld en terechtgesteld onder Rohani’s toezicht. Wees er echter maar van verzekerd, dat dergelijke statistieken, op zijn minst, bijzonder verontrustend zouden zijn.

Op 27 januari 2016, samenvallend met Rohani’s bezoek aan Frankrijk, hebben de leden van de Nationale Assemblée van het land een open brief aan President Hollande in Le Figaro gepubliceerd:

 “… de nieuwe versie van Irans Islamitische Wetboek van Strafrecht gaat door met het legaliseren van het stenigen tot de dood erop volgt.
In het algemeen staan vrouwen onder druk door gelegaliseerde discriminatie wat betreft het huwelijk, echtscheiding, het ouderschap en het erfrecht. Vrouwen worden nog steeds beschouwd als minderen, ze mogen niet werken en kunnen zonder toestemming van hun man  niet reizen.
Een wet uit 2013 is in het Iraanse parlement bekrachtigd die het mannen toestaat hun geadopteerde dochters te huwen zodra deze 13 jaar worden. Dit komt neer op het legaliseren van ongewenste seksuele intimiteiten met kinderen…”

Deze kleine staalkaart van feiten toont, dat ondanks al zijn beweringen dat hij “gematigd” of “hervormer” zou zijn, Rohani’s schoolrapport bewijst, met name wat vrouwenrechten betreft, dat hij niets meer of minder is dan nog een loyale aanhanger van het regime van de moellahs, dat ernaar streeft de gevestigde orde intact te houden.
Ondanks het feit dat Iran een van de meest meedogenloze regimes kent als het om vrouwenrechten gaat, gelooft men dat de vrouwen van Iran kunnen zorgen voor verandering, tenzij die onderdrukt wordt.