Monday, April 9, 2018
Iran: Het minimumloon van arbeiders ligt viermaal onder de armoedegrens
Alleen de omverwerping van het klerikale regime en het establishment door het volk zal een einde maken aan het lijden van de arbeiders en het werkende volksdeel
De Opperste Raad voor Arbeidszaken van het klerikale regime stelde het minimumloon voor arbeiders voor 2018 op één miljoen en 114duizend toman (ca. € 220 per maand). Maar intussen bedragen volgens Hadi Aboui, hoofd van het overkoepelend orgaan van de arbeidersvakbonden, de kosten van levensonderhoud van arbeiders volgens de beschikbare marktgegevens, de ontwikkeling van de prijzen, de situatie van de huishoudingen en de soberdere eettafel van de arbeiders, zoals ook gepresenteerd aan de Opperste Raad voor Arbeidszaken, drie miljoen en 700duizend toman, wat meer dan drie keer het door het regime vastgestelde minimumloon is (Aftab-regeringswebsite – 3 april 2018).
Daae komt bij dat dit minimumloon alleen geldt voor arbeiders die onder de arbeidswet van het regime vallen. Eerder had Ali Beigi, hoofd van het officiële orgaan van de "Opperste Raad van Islamitische Raden" meegedeeld dat 93 procent van de Iraanse arbeiders op contractbasis werkt en dus buiten de arbeidswet valt. Ze moeten papieren ondertekenen voor banen die veel minder betalen dan het minimumloon en die daarmee de slavernij van het klerikale regime te accepteren hebben.
13 Miljoen arbeiders en hun gezinnen, die samen volgens een officiële volkstelling 43 miljoen mensen, en daarmee de helft van de Iraanse bevolking, uitmaken, zullen dus met veel meer armoede en ellende geconfronteerd worden dan in het verleden.
De Opperste Raad voor Arbeidszaken van het mullah-regime beweert dat het minimumloon gelijke tred houdt met het inflatiecijfer, dat voor maart 2018 volgens de Centrale Bank 9,6% op jaarbasis bedraagt (Tabnak-site, 28 maart 2018). Maar het reële inflatiecijfer voor de meeste basisbehoeften ligt bij minstens 30-40%, en de vooruitzichten voor de inflatie in 2018 zijn nog somberder. Nobakht, de regeringswoordvoerder, heeft de begroting voor 2018 een “inflatiebegroting” genoemd (Etemad-krant, 16 december 2017), en Naghavi Hosseini, lid van het parlement, zei dat de begroting 30% aan inflatie in zich bergt, terwijl officieel verklaard wordt dat de inflatie onder de 10% blijft. (IRGC’s Fars-Nieuwsagentschap – 7 maart)
Volgens de Directeur-Generaal van het Ministerie van Arbeid, bedraagt het aandeel van de arbeidskosten, incl. lonen, premies enz.. slechts 5% van de totale productiekosten, het laagste cijfer ter wereld. In de meeste geïndustrialiseerde landen ligt het boven de 50 procent, in de VS 70 procent, en in met Iran vergelijkbare landen bij 25 tot 35 procent (Iraanse staatstelevisie – 13 maart 2018).
Een andere statistische truc van het regime om dit catastrofale minimumloon te verbloemen was de verkleining van de omvang van het gemiddelde huishouden, d.w.z. het gemiddelde aantal personen per arbeidershuishouden, van 3,5 naar 3,3.
Een verdere grote diefstal door het corrupte regime van Velayat-e Faqih bestaat in het feit dat vanaf nu de “medische zorgpremies” in de schatkist vloeien in plaats van in het Sociale Zekerheidsfonds. Deze maatregel onthult de collaboratie van Rouhani met het parlement bij de formulering van een clausule in de begroting voor 2018 (paragraaf "Z" van Noot 7 van de begroting). De verzekeringspremies voor arbeiders maken 30% van hun loon uit, waarvan 7% van het arbeidersloon ingehouden wordt en de resterende 23% door de regering in het sociale zekerheidsfonds gestort wordt. Deze diefstal van de arbeiderspremies door de regering, die vast nooit zal worden teruggedraaid, dupeerde de arbeiders, die toch al te lijden hadden onder de gebrekkige gezondheidszorg en de magere pensioenen, en zal in de toekomst meer dan waarschijnlijk verdere problemen veroorzaken.
De Iraanse arbeiders zijn vele maanden lang verstoken gebleven van zelfs dit magere minimumloon, en daarom gaat er geen dag voorbij waarop de woedende kreten van de arbeiders in alle hoeken van het land weerklinken, van de Ahvaz-staalfabriek tot de Haft-Tapeh-suikerraffinaderij, van de spoorwegarbeiders tot de gemeentewerkers.
Het Comité voor Arbeidszaken van de Nationale Raad van het Verzet van Iran groet de protesterende Iraanse arbeiders en roept de arbeiders en het werkende volksdeel op om te protesteren tegen de repressieve en anti-werk-praktijken van het regime. Alleen door een omverwerping van dit roversregime en establishment en installering van een vrij en soeverein regime zal de armoede, werkloosheid en beroving overwonnen worden. De enige manier om aan de gemeenheden van het regime van Velayat-e faqih te ontkomen is de eenheid en solidariteit van alle arbeiders en armen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment