Iran: Een Facebook-activist gaat in hongerstaking

Iran: Een Facebook-activist gaat in hongerstaking

Amir Golestani, een Facebook-activist in Iran en tot 7 jaar gevangenisstraf veroordeeld, is een hongerstaking begonnen. Deze politieke gevangene waarschuwde er bovendien voor dat, indien zijn eis tot voorwaardelijke vrijlating niet binnen de10 dagen gehonoreerd wordt, hij zijn protest zal versterken met een hongerstaking zonder drinken.

Golestani, geboren in 1980, werd op 13 augustus 2013 gearresteerd door agenten vn de inlichtingendienst van de Revolutionaire Garde op zijn kantoor in Babolsar. Hij was de beheerder van een Facebook-pagina met de naam “Een [Afschuwelijk] Leven”, waarin hij verschillende sociale en politieke toestanden bekritiseerde.

Golestani werd 110 dagen in eenzame opsluiting vastgehouden in afdeling 2A in de beruchte Teheraanse Evin-gevangenis. Daarop werd hij tot 20 jaar en 91 dagen veroordeeld door een zogenaamde revolutionaire rechtbank, voorgezeten door rechter Moghise, op beschuldiging van “belediging van de heiligdommen en van de leider, vereniging en samenzwering tegen de nationale veiligheid en propaganda tegen de staat”. Hij was een van de acht Facebook-activisten die samen in totaal tot128 jaar gevangenisstraf veroordeeld werden. De beklaagden in deze rechtszaak kwamen uit verschillende steden, waaronder Yazd, Shiraz, Abadan, Kerman en Teheran. De oudste beklaagde was een 42-jarige vrouw en de jongste een 21-jarige man. ( – 14 februari 2016)

Iran: gevangengezette student veroordeeld tot 21 jaar gevangenisstraf

Iran: gevangengezette student veroordeeld tot 21 jaar gevangenisstraf

Ali Amir-gholi, een student industrieel management, die van de Vrije Universiteit Ghazvin verwijderd was, is veroordeeld tot 21 jaar gevangenisstraf. Hij was beschuldigd en veroordeeld door rechter Salavati wegens “belediging van de heiligdommen, propaganda tegen de staat, verstoring van de openbare orde, deelname aan protestdemonstraties en belediging van de leider.”

Deze student was eerder al gearresteerd en overgebracht naar de beruchte Teheraanse Evin-gevangenis wegens deelname aan een bijeenkomst op het Khavaran-kerkhof ter herdenking van de 20^e verjaardag van het bloedbad onder politieke gevangenen in 1988. (Campagne ter Verdediging van Civiele & Politieke Gevangenen – 17 februari 2016)

Iran: IRGC oefent om in actie te komen tegen arbeidersprotesten

Iran: IRGC oefent om in actie te komen tegen arbeidersprotesten

Op een moment dat het aantal protesten en stakingsacties in verschillende steden van het land stijgt, hielden de Revolutionaire Garde en de paramilitaire Bassij- troepen in Kalale in de provincie Golestan (Noord-Iran) manoeuvres met het oog op acties tegen protesterende arbeiders.

De met Bassij geassocieerde “Beit al-Moghadas”-bataljons namen eveneens deel aan deze manoeuvres.

De “Beit al-Moghadas”-bataljons worden beschouwd als de militaire vleugel van de Bassij. Het opperbevel van IRGC had deze eenheden gevormd na de controversiële verkiezingen van 2009 in Iran; deze bestaan uit 6.000 “Ashura”- en “Al-Zahra”-bataljons.

De belangrijkste opdracht van deze militaire bataljons is de confrontatie met straatprotesten. (Officiële kalalekhabar.ir website, Hrana – 7 februari 2016)

Iran: protesterende gevangenen mogen hun kinderen niet opbellen

Narges Mohammad, de gevangen zittende vice-president van het Centrum van Mensenrechtenadvocaten, schreef een brief uit protest tegen het al 7 maanden bestaande verbod om met haar kinderen te telefoneren. Zeven vrouwelijke politieke en gewetensbezwaarde gevangenen  in de beruchte Teheraanse Evin-Gevangenis mogen hun kinderen niet opbellen, voegde zij eraan toe.

De afdeling voor politieke en gewetensbezwaarde gevangenen in de Evin-Gevangenis, met haar 27 gevangenen, is “de enige afdeling” waar gevangenen “geen mogelijkheid” hebben om met hun families te telefoneren, vervolgde Mohammadi in haar brief.

Een dergelijke behandeling van gevangenen betekent een “schending van mensenrechten, van de rechten van het kind en van de vrouw” en “een voorbeeld van het geweld van de staat tegen vrouwen en moeders?”

Gevangenispersoneel heeft zelfs verhinderd dat haar familie foto’s van haar kinderen bij een bezoek voor haar zou meebrengen. In antwoord op haar vragen kreeg ze te horen dat er “orders waren uigevaardigd om haar op deze manier te behandelen,” (– 9 februari 2016)

Iran: universiteitsprofessor voor de rechter gedaagd

Iran: universiteitsprofessor voor de rechter gedaagd

De Sanandaj -“revolutionaire” rechtbank heeft Dr. Mokhtar Hashemi voor de rechter gedaagd wegens zijn blijvende betrokkenheid bij het striven naar behoud van een plaatselijke natuurlijke waterbron.

Dr. Hashemi is de laatste paar jaar erg actief geweest bij de bescherming van het milieu in de regio Koerdistan (West-Iran) en bij het behoud van de Bel-bron, en de ondernomen stappen van justitie tegen hem houden welhaast zeker verband met deze activiteiten van hem.

Tijdens de bouw van de Darian-dam en de catastrofale gevolgen daarvan was een plan – onder toezicht van Dr. Hashemi – opgesteld om het Huraman-gebied en met name de oude Bel-bron te sparen.

Dr. Hashemi is aan de Newcastle University in Groot-Brittannië gepromoveerd op het gebied van waterbouw en -management. (Kurdpa – 8 februari 2016)

Iraanse politie schoot en doodde daarbij een jongeman

Iraanse jongeman door de politie gedood in Kermanshah

Een jonge Iraanse man werd dood verklaard nadat hij in zijn hoofd geschoten was door de nationale politie in Ravansar, West-Iran.
Bronnen uit het ziekenhuis in Kermanshah vertelden dat pogingen om Hamed Mozafari in leven te houden mislukt waren en dat hij daarop dood verklaard werd.
De politie viel een coffee-shop op het industrieterrein van Ravansar binnen, die eigendom was van deze 22-jarige jongeman, arresteerde hem en schoot hem vervolgens in het hoofd nadat hij al tegen de grond gewerkt was.

Iraanse kunstenares uitgesloten van optredens

Iraanse kunstenares zelfs uitgesloten van zangonderwijs

Sahar Mohammadi, een zangeres van de Mahe-Banu-Groep, maakte bekend dat zij uitgesloten werd van optredens en zelfs van zangonderricht.
“Ik werkte regelmatig met een aantal groepen. Een aantal videoclips werd zonder onze toestemming door een aantal satelliet TV-netwerken uitgezonden. Naderhand werden we juridisch aangeklaagd omdat we geen licensie voor deze videoclips en daarin uitgevoerde solo’s hadden,” vertelde ze.
“Het verontrustende feit hierbij waren de tegen ons op dit gebied geuite bedreigingen,” voegde de zangeres eraan toe.
“Ik werd van iedere culturele en artistieke activiteit uitgesloten, daar mijn daden tegen de wet indruisten. Bij een ontmoeting met veiligheidsfunctionarissen maakte ik hen duidelijk dat dit mijn enige inkomstenbron was,” vervolgde Mohammadi.

(26 januari 2016)

Arbeidersprotest vóór het Majlis (het parlement van het klerikale regime) in Teheran

Protest in Teheran

Enkele honderden arbeiders van de petrochemische bedrijven Mahshahr en Asluie hielden een protestdemonstratie vóór het parlement vanaf 8u. ‘s morgens op dinsdag 26 januari, meldden berichten uit Teheran.
De protesterenden eisten blijvende aandacht voor hun leefomstandigheden, speciaal het feit dat velen van hun collega’s onlangs ontslagen werden en dat hun lonen nooit op tijd uitbetaald werden. Een bij deze demonstratie opgemerkt plakkaat luidde, “Ja tegen privatisering, Nee tegen schending van de rechten van arbeiders.” 

Teheraanse Universiteitsstudenten protesteren tegen onderdrukking

Teheraanse Universiteitsstudenten protesteren

Een groot aantal studenten aan de Vrije Universitaire Medische School van Teheran demonstreerden op de campus uit protest tegen de verhoogde druk en studiegelden. Zij scandeerden leuzen tegen een dergelijk beleid van de autoriteiten.

Iran: Meer dan 11.000 verpleegsters werkloos

Situatie van verpleegsters in Iran

Het Iraanse officiële Nieuwsagentschap ILNA verspreidde een bericht met een beschrijving van de werkgelegenheidssituatie van verpleegsters.
Het hoofd van de Iraanse Verpleegstersorganisatie verklaarde dat in het hele land 11.000 verpleegsters zonder werk zitten. “Het is verbazingwekkend hoe sommige mensen deze waarheid ontkennen en juist beweren dat we verpleegsters te kort komen,” stelde Ali Mohammad Adabi.
“Werkloosheid onder verpleegsters is een realiteit waarvan iedereen zich bewust is,” verklaarde Adabi.
“Een ander probleem m.b.t. de werkloosheid onder verpleegsters is dat velen van hen weigeren te werken vanwege de werkelijk minimale beloning in vergelijking met het uiterst harde door hen verrichte werk,” voegde hij eraan toe. “Het is niet meer dan natuurlijk dat zij naar andere banen uitwijken en/of werkloos blijven,” vervolgde Adabi.
Het hoofd van de Iraanse Verpleegstersorganisatie haalde een geval aan waarbij 100 verpleegsters in Kerman ontslagen werden.
“Een aantal van deze personen werd verplicht  tijdelijk voor een aantal weeskinderen te zorgen, en zijn nu werkloos,” zei hij.
“Terwijl we met een crisis in de werkgelegenheid van verpleegsters te maken hebben, maakt het Gezondheidsministerie bekend dat het de capaciteit van de verpleegstersopleidingen aan de Iraanse hogescholen met 200 tot 300 procent verhoogt,” stelde Adabi. “Zonder enige twijfel zullen de meeste van deze nieuw opgeleiden het grote leger van werkloze verpleegsters komen versterken,” vervolgde hij.
“Verpleegsters zitten ofwel gedwongen zonder werk of ze gaan naar het buitenland om hun idealen in andere landen te verwezenlijken, terwijl ons land een flinke som geld in hun opleiding heeft gestoken,” Aldus Adabi.

(Het officiële ILNA-nieuwsagentschap – 23 januari 2016)

Werkloosheidscrisis waart rond in Iran

Werkloosheidscrisis in Iran

Rond de 356.000 Iraanse mannen en vrouwen hebben in de herfst van 2015 hun baan verloren, meldde het officiële Mehr-nieuwsagentschap op vrijdag 29 januari, daarbij officiële cijfers citerend.
“De cijfers weerspiegelen de ernstige economische problemen, die hun slachtoffers blijven eisen op de banenmarkt, wat leidt tot een werkloosheidscrisis, waardoor 253.000 mannelijke werknemers in de periode van de zomer tot de herfst hun baan verloren,” voegde het bericht eraan toe.
“Het feit dat in een periode van zowat twee maanden 253.000 personen van de werkende mannelijke bevolking en 103.000 van de vrouwelijke bevolking plots hun baan verloren, laat zien dat de Iraanse banenmarkt de nodige kracht mist, en dat de werkvoorwaarden van miljioenen mensen heel gevoelig zijn voor het gevoerde regeringsbeleid,” stellen arbeidsmarktanalysten.

Iran: Delen van het menselijk lichaam te koop

Verkoop van lichaamsdelen in Iran

Mensen verkopen letterlijk lichaamsdelen om hun armoede te bestrijden onder het presidentschap van Rouhani 

De jongste jaren werden de mensen onder het bewind van de mullahs in Iran gedwongen hun nieren, bloed en zelfs het hoornvlies van hun ogen te verkopen om te kunnen rondkomen en de onderwijskosten voor hun kinderen te kunnen betalen. De laatste tijd zijn dergelijke praktijken steeds vaker zichtbaar als advertentiebriefjes op de muren van steden in heel Iran.

Beenmerg – hoornvlies – lever, bloed type B+ – Te koop Dringend

Iraanse mijnwerkers gaan in staking om de regering tot actie te bewegen

Staking om de regering tot actie te bewegen in Shahroud, Noord-Iran

Ongeveer 400 mijnwerkers in Shahroud, Noord-Iran, gingen maandag, 1 februari, in staking, na tegenover hun kolenmijn bij elkaar gekomen te zijn om te protesteren tegen de desinteresse van de autoriteiten en het gebrek aan respons van de kant van de regering op hun eisen.

De arbeiders vertelden dat ze in staking waren uit protest tegen het nu reeds 4½ maanden achterstallige loon en de ongeveer twee maanden achterstand bij de betaling van hun sociale premies. De mijnwerkers protesteerden ook tegen een beslissing van de mijndirectie om de donderdag en vrijdag niet meer als werkdagen in te roosteren.

Drugsverslaving in Iran neemt toe, Vrouwen van pas 27 voegen zich bij het leger van verslaafden

Groeiend aantal drugsverslaafden in Ian

Volgens door het Directoraat-Generaal voor Vrouwen- en Gezinszaken van het Ministerie van Binnenlandse Zaken gepubliceerde statistieken is een toenemend aantal verslaafde vrouwen van pas 27 jaar oud het leger van verslaafden extra komen versterken.
“Het gebrek aan adequate recreatie is de voornaamste reden voor meer drugdverlaving onder vrouwen,” werd verklaard.
“Vroeger was drugsverslaving in onze samenleving een probleem onder mannen, en oudere vrouwen waren enkel betrokken bij recreatieve verslaving. Vandaag de dag echter is drugsverslaving niet langer een exclusieve mannenaangelegenheid, nu zijn tussen de 9 en 11% van de drugsverslaafden vrouwen,” stipuleerde Fahime Farahmandpour.
“De leeftijd van drugsverslaving onder vrouwen is onder de 27 gedaald en zij zijn niet langer betrokken bij een traditionele verslaving. Ze zijn nu betrokken bij industriële verslaving, en dat wordt als zeer gevaarlijk beschouwd,” voegde zij eraan toe.
“De door echtscheidingen in het hele land veroorzaakte schade is zeer ernstig en dat geldt ook voor het daardoor groeiende aantal alleenstaande moeders,” vervolgde zij.
Onder verwijzing naar het feit dat het hoogste aantal alleenstaande moeders boven de 50 jaar ligt, voegde zij eraan toe, “Dat is zo, terwijl alleenstaande vaders voor het grootste deel onder de 35 zijn.”
Farahmandpour verklaarde verder dat er dubbel zoveel hoger opgeleide werkloze vrouwen zijn als hoger opgeleide werkloze mannen, “We zijn er niet in geslaagd een adequate planning van opleidingskansen voor meisjes te ontwikkelen.”

(1 februari 2016)

Iraans Parlementslid: De arbeidsplaats van de vrouw is thuis!

Optreden tegen vrouwen in Iran

Hardline-conservatief Ghazipour, lid van het Iraanse mullahs’ Majlis (parlement) zei onlangs, “Persoonlijk wil ik een waarschuwing laten uitgaan. Ik waarschuw voor het feit dat vrouwen 50% van de samenleving uitmaken! De belangrijkste levenstaak is het grootbrengen van kinderen, en die rust op de schouders van vrouwen. Als vrouwen voortdurend aanwezig moeten zijn in kantoren en fabrieken, wie gaat dan de kinderen opvoeden? Wie zal hun godsdienstonderwijs geven? Wie zal hun de morele en culturele waarden bijbrengen? Daarom gaan de recente oproepen in tegen de belangen van vrouwen. De islamitische samenleving in Iran is trots op de hijab van de vrouwen! We moeten hen steunen in het streven de waardigheid van de vrouwelijke hijab hoog te houden!”

 RADIO Farhang – 1 februari 2016)

Iran vervolgt religieuze minderheden

Optreden tegen religieuze minderheden in Iran

Een aanhangster van de religieuze minderheid “Erfan Halghe”, die eerder al eens vastgehouden en daarna weer vrijgelaten was, werd donderdag 28 januari opnieuw voor de rechtbank-afdeling 1060 van de Teheraanse Strafrechtbank gedaagd om met nieuwe tegen haar ingebrachte beschuldigingen geconfronteerd te worden. Ze moest op 9 februari voor de rechtbank verschijnen. Saie was er eerder al van beschuldigd “de openbare orde verstoord te hebben” en “deelgenomen te hebben aan illegale bijeenkomsten ter ondersteuning van Mohammad Ali Taheri”. Ze werd daarbij echter voorlopig op borgtocht vrijgelaten.

Nu echter is een groot aantal aanhangers en sympathisanten van de “Erfan Halghe”-groep tot gevangenisstraffen veroordeeld of heeft nog justitiële procedures tegen zich lopen. Verder worden in de laatste paar maanden de aanhangers van Dr. Mohammad Ali Taheri, de stichter en leider van de groep, ook juridisch vervolgd.

(1 februari 2016)

De wensen van de Iraanse moellahs voor 2016
17 januari 2016

nShare4

Van: Simin Nouri, president van de Iraanse Vrouwenbeweging in Frankrijk

Gepubliceerd in Le Huffington Post, 15 januari 2016

Het nieuws is net begin van dit jaar binnen gekomen: negentien terechtstellingen in Iran in een tijdsspanne van vier dagen, drie van hen werden in het openbaar opgehangen waarbij angstaanjagende afbeeldingen gepubliceerd werden in de officiële landelijke pers.  

Is dit een aanwijzing voor de dramatische comeback van Rouhani’s Iran in de armen van de internationale gemeenschap en zijn manier om zijn gelukwensen voor het Nieuwe Jaar te presenteren?

Onverschillig voor de 62^e achtereenvolgende veroordeling door Algemene Vergadering van de Verenigde Naties gaat de Opperste Leider van het regime door met ophangen en straffen.

In feite stemde de VN op 17 december 2015 voor een resolutie die werd aangenomen en nog steeds dringt de VN er bij het Iraanse regime op aan “om in hun wetsteksten en in de praktijk, openbare executies en terechtstellingen in strijd met hun internationale verplichtingen af te schaffen” en “om te verzekeren dat in hun wetsteksten en in de praktijk niemand onderworpen wordt aan foltering of andere wrede, onmenselijke of vernederende behandeling”.

De resolutie drukte ernstige zorg uit over “alle vormen van discriminatie en andere schendingen van mensenrechten van vrouwen en meisjes, geweld tegen mensen die horen bij erkende en niet erkende religieuze minderheden” en riep het regime in Teheran op om een eind te maken aan “alle vormen van discriminatie en andere schendingen van mensenrechten van mensen die deel uitmaken van etnische, taalkundige of andere minderheden”….

Mensenrechtenorganisaties en verdedigers volgen op de voet de veelvuldige overtredingen van deze theocratie die al 35 jaar lang veroordeeld wordt en die zich een onwaardig lid betoont van de Verenigde Naties.

Terwijl de Iraanse regering de meeste internationale conventies heeft getekend, waaronder het VN Handvest, geeft de “gematigde” regering van Rouhani heel weinig om de Universele Declaratie van de Rechten van de Mens.

Vandaag zijn in Iran de Iraniërs niet “vrij en gelijk in waardigheid en rechten” (Artikel 1).

Onder de Khomeiny-doctrine van het Islamitisch kalifaat wegen ”Gods wetten” op tegen de vrijheid, gelijkheid en waardigheid zoals de wetten van de mensen die zien.

Iraniërs hebben niet “het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van hun persoon” onder het bewind de Opperste Leider (Artikel 3).     
Ook hier is er een “humanistische” visie die niet voldoet aan de beginselen van Sharia moellahs.

Iraniërs worden “onderworpen aan foltering, wrede of onterende behandeling”(Artikel 5).
Het Islamitisch kalifaat dat Iran al 37 jaar regeert, beschouwt marteling, openbare ophanging of de wet van vergelding als een goede zaak voor de samenleving en de aanpak van corruptie.

Iraniërs hebben niet het “recht op daadwerkelijke rechtshulp van bevoegde nationale rechterlijke instanties” (Artikel 8).
Is het nodig u eraan te herinneren dat in Iran nationale rechterlijke instanties onderworpen zijn aan de Sharia van de moellahs?

Iraniërs kunnen onderworpen worden aan “willekeurige arrestatie, detentie of verbanning”(Artikel 9). Dat men er leeft onder een religieuze dictatuur, behoeft geen betoog.

Iraniërs hebben niet het “recht op vrijheid van mening en meningsuiting” (Artikel 19)... Deze concepten zijn in de “Islamitische Republiek” Iran synoniem voor de vrijheid van godslastering.

De stem van verontwaardiging in Iran wordt steeds luider tegen de golf van ophanging, soms in het openbaar.

Beroofd van de vrijheid van meningsuiting de boze roep va de families van de slachtoffers weerklinkt in de sociale netwerken die zwaar gecensureerd worden.

Op haar Facebook pagina reageerde Sholeh Pakravan, de getroffen moeder van Reyhaneh Jabbari, op deze nieuwe “tragische golf” van executies.

Na zeven jaar in de gevangenis onder omstandigheden die voor een jonge vrouw ondraaglijk zijn, werd op 5 oktober 2014 haar dochter van 26 opgehangen onder de wet van vergelding (Qisas) voor het uit zelfverdediging doden van een oude werknemer van het Iraanse Ministerie van Veiligheid die haar probeerde te verkrachten.

Mevrouw Pakravan is bezorgd over de negatieve gevolgen van het weerzinwekkende schouwspel van openbare executies door ophanging op passanten en met name op kinderen, die met afschuw de laatste ademstoten van de gemartelden bekijken.

Om een kraan te plaatsen op publieke locaties door het hele land wat deze gekwelde moeder betitelt als “gepland en met een nauw omschreven doel”, is een van de gebruikelijke manieren waarop  het Khomeinistische regime probeert te overleven.
Met het terroriseren van een verbitterde bevolking en het opleggen van een klimaat van onafgebroken geweld in de samenleving proberen de moellahs hun fragiele macht te redden, waarbij zij nergens voor terugdeinzen om de absolute baas van het land te blijven.

De politiemacht van het regime wordt dikwijls gedwongen om hun buurt te doorkruizen, als er executies worden uitgevoerd uit vrees dat er protesten komen van passanten uit solidariteit met de families van degenen die geëxecuteerd worden.

De moeder van Reyhaneh wijst er terecht op dat sinds de invasie van de Mongolen Iran niet blootgesteld is aan zulke gruweldaden.

Aan de vooravond van het officiële bezoek aan Parijs komt Hassan Rouhani, de “gematigde” president, kennelijk om over zaken te spreken door het tonen van de hypocriete kant van de moellahs ter rechtvaardiging van de 2.000 doden van zijn mandaat door “gewoon de goddelijke wetten uit te voeren”.

Het zou beschamend zijn voor de media als zij volharden in hun oorverdovende stilte over wat er werkelijk dagelijks in Iran gebeurt.

Sunday Telegraph: Rouhani is geen gematigde      23 Januari 2016   

Westerse regeringen zijn gewoon naïef om te denken dat de Iraanse president Hassan Rouhani een gematigde is, schreef de bekende Britse columnist Christopher Booker in The Sunday Telegraph.
"Sinds het de algemeen aanvaarde lijn van het Westen is om Rouhani als een 'gematigde' en als éen van de ‘goeieriken’ te beschouwen, is het nu toch tijd om zich de realiteit van het door hem gerepresenteerde regime voor de geest te halen. Ten eerste dient men er zich van bewust te zijn dat de werkelijke macht  in Iran niet bij Rouhani ligt, maar bij de Opperste Leider, de Ayatollah Khamenei, die direct bevoegd is voor het Iraanse Revolutionaire Garde-Corps (IRGC), het Iraanse equivalent van de vroegere Soviet-KGB, die in het binnenland een meedogenloos bewind voert en in het buitenland terreur in het hele Midden-Oosten steunt," schreef Booker in The Sunday Telegraph van 24 januari.
Hij voegde eraan toe dat de vrijgave van de 38 miljard pond aan bevroren Iraanse tegoeden – als tegenprestatie voor de reductie van het kernwapenprogramma van het Iraanse regime – door het IRGC ingezet zal worden om zijn negatieve activiteiten voort te zetten en te versterken.
"Het IRGC is niet alleen sinds 2011 de voornaamste steunpilaar van hetAssad-regime in Syrië, inclusief de vatbommen. Het beheerst ook meer dan 50% van de Iraanse economie zodat deze 38 miljard pond aan vrijgegeven tegoeden rechtstreeks in de koffers van het IRGC zullen verdwijnen, waarmee het dan zijn zaakjes kan afhandelen."
"Sinds de 'gematigde' Rouhani in 2013 aantrad, heeft Iran een door Amnesty International zo genoemde ‘verbijsterende terechtstellingsgolf ' ontketend, waardoor het land het naar rato van de bevolkingsomvang hoogste terechtstellingscijfer van de wereld bereikte. De slachtoffers van deze moorden en gevangenisstraffen omvatten journalisten, christenen en verder iedereen die als een politieke of religieuze dissident beschouwd kan worden– gehoorzamend aan de ‘bevelen van God’, zoals Rouhani in 2014 verklaarde"
"De november-deal, die Rouhani niet eens hoefde te tekenen, mag dan wel in het Westen en Teheran als een triomf gevierd zijn, maar hij laat te veel vragen onbeantwoord (Iran heeft alleen toegezegd het aantal van zijn nucleaire centrifuges met tweederde te verminderen),. en het zou niet de eerste keer zijn dat Rouhani erin geslaagd is het Westen zand in de ogen te strooien."
"In 2006 ging hij er in Teheran prat op 'het Westen voor de gek te hebben gehouden' bij die eerdere 'nucleaire deal' die hij door onderhandelingen in Wenen in 2004 bereikt had, en daarvóór was er in 1986 het 'Iran-gate- schandaal, toen Amerika in het geheim Iran van wapens voorzag in ruil voor de vrijlating van zeven door IRGC-agenten in Libanon gevangengenomen Amerikaanse gijzelaars. De raketten werden aan Iran geleverd, maar aanvankelijk werden slechts drie gijzelaars vrijgelaten, waarna er prompt ter vervanging wederom drie Amerikanen gegijzeld werden."

Het artikel voegde eraan toe: "De Iraanse chef-onderhandelaar bij deze deal was Rouhani, die ook toen al in het Westen als een ‘gematigde’  gekarakteriseerd werd. Toen het hele fiasco was uitgegroeid tot het grootste schandaal in het Reagan-tijdperk, publiceerde de Washington Post een vlammend editorial onder de titel 'De Gematigde Fantasie', dat de naïviteit van het  Westen hekelde met zijn waanbeeld dat er in het Iraanse regime 'gematigden' zouden zijn, die op de een of andere manier van de almachtige Opperste Leider zouden verschillen. Als de Verenigde Staten deze waan niet aangehangen zouden hebben, zo de conclusie van de krant, dan zou er geen 'enorm en kostbaar misverstand ontstaan zijn'. Dertig jaar later blijkt deze les nog steeds niet geleerd te zijn."