Beroep van politieke gevangenen op de Speciale UNO-verslaggever voor de Mensenrechten om de schendingen van de rechten van de gevangenen door het Iraanse regime te onderzoeken

In een brief aan de Speciale UNO-Verslaggever voor de Mensenrechten in Iran, Asma Jahangir, hebben politieke gevangenen in Gohardasht er bij haar op aangedrongen hun situatie nader te onderzoeken wegens schendingen van de rechten van de gevangenen door het  Iraanse regime.
Hieronder de inhoud van deze brief:
Aan Mevr. Asma Jahangir, de Speciale UNO-Verslaggever voor Mensenrechten in Iran,
Re: Nieuwe trucs van het Iraanse regime bij schendingen van mensenrechten
Zoals u bekend is, hebben de druk en de aandrang van de internationale gemeenschap geen effect gehad op het criminele en onmenselijke gedrag van de rechtspraak en van het Ministerie van Inlichtingen van het Iraanse regime ten aanzien van politieke gevangenen.
We zijn nog steeds getuige van niet alleen terechtstellingen, martelingen en misbruik van gevangenen in allerlei opzichten door functionarissen van het regime, maar recentelijk ook van nieuwe methoden ter onderdrukking van de gevangenen, die in eerste instantie niet zo zichtbaar zijn, maar die meer dan genoeg intimiderende effecten op de gevangenen, en meer in het bijzonder op hun families, om hen op haast ongrijpbare wijze te ontmoedigen om op een of andere manier te protesteren.
Deze methoden, waarover u reeds eerder geïnformeerd bent, omvatten ontvoeringen en verdwijningen van gevangenen binnen de gevangenis waarin ze hun reguliere straf uitzitten.
In een recenter geval werd de vrijlating van gevangenen geweigerd nadat deze hun eigenlijke straf uitgezeten hebben, wat niet alleen de gevangenen en hun families frustreert en teleurstelt en elke hoop op vrijheid en correcte uitvoering van de wet de bodem inslaat, maar ook de angst en bezorgdheid van de families aanwakkert om op de dag van hun vrijlating met de vermissing en verdwijning van de gevangenen geconfronteerd te worden.
En, belangrijker nog, zelfs de gevangenisautoriteiten zitten in hun maag met deze onmenselijke maatregelen, omdat ze hierover geen uitleg krijgen en zelfs niet geïnformeerd worden.
Saleh Kohandel werd na een gevangenisstraf van 15 jaar één dag vóór zijn vrijlating naar een onbekende locatie overgebracht en niemand schijnt iets te weten of verantwoordelijk te voelen. Toen echter zijn moeder tengevolge van deze choquerende maatregel bijna een hartaanval kreeg en de protesten van de andere gevangenen sterker werden, brachten ze hem terug naar de gevangenis, en in plaats van hem nu vrij te laten, zoals zelfs in hun inmiddels gediscrediteerde wet voorzien is, werd hij illegaal alsnog in de gevangenis vastgehouden.
Een andere meer recente maatregel tegen gevangenen bestaat erin de gevangenen op de vooravond van hun vrijlating in te peperen geen politieke activiteiten buiten de gevangenis te ontplooien, en hun familieleden wordt belet de gevangene bij zijn vrijlating buiten de gevangenis op te wachten en te verwelkomen. Gevangenen wordt ook het recht ontzegd vrienden en kennissen in eigen huis te ontvangen, want anders zouden nieuwe zaken tegen hen aangespannen worden, aldus een dreigement
Dit is de nieuwe betekenis van het begrip “veiligheid en gezag” van de regering van Rouhani die zelfs ondanks allerlei massaterechtstellingen in Iran de moed niet heeft de lotgevallen van de politieke gevangene Ali Moezzi en de locatie van zijn gevangenschap mee te delen, of in het geval dat ze hem al gedood hebben, durven ze dit niet bekend te maken.
Wij, de politieke gevangenes in de Gohardasht-gevangenis in Karaj, richten ons tot u als laatste bron van hoop, om deze situatie aan te kaarten en te onderzoeken
Politieke gevangene in Rajaei Shahr (Gohardasht)-gevangenis
13 januari 2017