Verklaring van de Iraanse Vrije Arbeidersvakbond omtrent de tragische dood van tientallen mijnwerkers

 

 Zaterdag, 06 mei 2017

 - In een verklaring van 4 mei j.l. herdacht de Iraanse Vrije Arbeidersvakbond de tragische dood van de Yurt-mijnwerkers en stelde het Iraanse regime verantwoordelijk voor deze tragedie. De Vrije Arbeidersvakbond schreef in zijn verklaring: “een explosie in de Azadshahr’s-Yurt-mijn in Golestan, die tientallen mijnwerkers onder de grond bedolf, demonstreerde eens te meer de vreselijke misdaden van het Iraanse regime en vestigde de aandacht op het ontbreken van elementaire rechten van de arbeidersklasse in Iran”.

De verklaring ging ook in op de ellendige levensomstandigheden van de arbeiders: "Deze arbeiders werkten vorig jaar voor een maandsalaris van € 195 - 205 en van € 215 dit jaar, en dat met 11 achterstallige maandsalarissen, sociale verzekeringsbijdragen voor slechts 5 dagen van de week en 16-uurs-ploegendienst op een diepte van 1.800 meter met een groot risico op verwondingen en in levensbedreigende omstandigheden.”

De Iraanse Vrije Arbeidersvakbond stelde na de beschrijving van de slechte behandeling van de arbeiders door het regime de vraag of “in een land waar arbeiders voortdurend tegen achterstallige salarissen protesteren en tientallen van hen wegens de zogenaamde nationale veiligheid aangeklaagd worden” de verwachting van een veilige werkvloer niet naïef is.

In een land waar mijnwerkers een langzame hongerdood sterven! Zouden de levens diep onder de grond gered kunnen worden?

Heeft de veiligheid op de werkvloer enige betekenis in een land waar arbeiders niet eens het minimumloon krijgen, ver onder de armoedegrens, waarbij ze dat salaris vaak niet eens op tijd uitbetaald krijgen?

Zouden we van de kapitaaleigenaren mogen verwachten dat ze geld uitgeven ter verhoging van de veiligheid op de werkvloer in een maatschappij waar arbeiders en leerkrachten geen onafhankelijke organisaties hebben om hun rechten als mensen te verdedigen?

Is het mogelijk dat de regering veiligheidsstandaarden op de werkvloer ontwikkelt in een land waar arbeiders en leerkrachten met veiligheids-rechtszaken bedreigd worden, waarbij ze geblinddoekt in eenzame opsluiting ondervraagd worden, gemarteld en vaak tot lange gevangenisstraffen van 5 tot 17 jaar veroordeeld worden?

De verklaring benadrukt tot slot zijn belofte aan de werknemers: “Wij achten het bestaande systeem van werkuitbuiting in Iran verantwoordelijk voor het grotendeels ontbreken van de elementaire rechten van de arbeidersklasse en voor de dood van onze makkers in de Yurt-mijn. We beloven hun hierbij dat we vastbesloten zijn geen moment te willen rusten in onze strijd om een einde te maken aan deze tragische situatie. De dag is niet ver dat de verantwoordelijken voor misdaden tegen arbeiders zelf voor de rechtbank zullen moeten verschijnen".