Wednesday, November 30, 2016

Desastreuze gevolgen van de destructieve milieupolitiek van het Iraanse regime





26 nov 2016 -Door de destructieve milieupolitiek van het Iraanse regime is het Namak meer bij Qom aan het opdrogen en de gevaarlijke consequenties daarvan voor het milieu beginnen al zichtbaar te worden in de 4 naastgelegen provincies.
Nu het zoutmeer aan het opdrogen is, spreken officials van het regime over een catastrofe die nog veel groter is dan die van het Urmia meer, omdat het stof van het opgedroogde zoutmeer van Qom een vierde deel van de bevolking tot last zal worden.
Het Hovz-e Soltan zoutmeer ligt 40 km ten noorden van Qom en 85 km ten zuiden van Teheran. Dit meer bij Qom, dat ook wel het Saveh meer of Shahi meer wordt genoemd, is 240 vierkante kilometer groot en grenst direct aan de provincies Semnan, Teheran, Qom en Markazi (Arak). Vanwege de glinsterende zoutkristallen die een groot deel van het meer bedekken, wordt het ook wel de grootste natuurlijke spiegel van Iran genoemd.
Volgens staatsmedia lijkt het erop dat, nu er steeds minder water in het meer komt. het meer ten dode is opgeschreven.
De belangrijkste oorzaak voor het opdrogen is het bouwen van dammen en het graven van illegale waterputten, waardoor het meer steeds minder watertoevoer heeft en steeds meer verandert in een groot centraal stofgebied.
Het hoofd van de milieubescherming in Qom stelt dat de hoeveelheid stof in Qom op sommige dagen 40 maal hoger is dan de standaardwaarde. Het stof kan het menselijk lichaam binnendringen hetgeen op de langere duur ongeneeslijke ziekten kan gaan veroorzaken.
“De oppervlakte van het zoutmeer is 20 maal die van de stad Qom en de gevolgen van dit stof van zout (ten gevolge van het opgedroogde meer)  kan een gevaarlijke bedreiging worden voor de stadsbevolking. Dit stof brengt ook ademhalingsmoeilijkheden teweeg voor de inwoners van Qom en kleurt de lucht in de zomer geel. Wanneer het stof het lichaam binnendringt verstoort het de opname van zuurstof door lichaamscellen en speelt een belangrijke rol bij het overbrengen van ziektekiemen, verschillende typen kanker, hart- en vaatziekten en huidaandoeningen en kan zelfs de dood tot gevolg hebben”, aldus deze official.
Hij zegt dat “de crisis rond dit meer ernstiger is dan die rond het Urmia meer, dat een aantal jaren geleden door de officials werd aangekaart. Maar als gevolg van gebrek aan maatregelen en coördinatie tussen de diverse instanties om het meer nieuw leven in te blazen en het feit dat er bovenstrooms een nieuwe dam wordt gebouwd dreigt het meer verloren te gaan door deze crisis.”

Monday, November 28, 2016

Oproep om politieke gevangenen in hongerstaking in Iran te redden




       23 november 2016 
We doen een oproep aan de internationale mensenrechtenorganisaties, in het bijzonder aan de Speciale Rapporteur voor de Mensenrechten van de VN en diens collega voor de mensenrechten in Iran om onmiddellijk en effectief in te grijpen in de situatie van alle politieke gevangenen die in Iran in hongerstaking zijn. Het fascistische religieuze regime van Iran reageert niet alleen niet op de rechtmatige eisen van politieke gevangenen, maar zet hen juist nog meer onder druk, onder andere door hen te martelen, het verzinnen van nieuwe zogenaamde aanklachten en het ontzeggen van medische hulp.
Morteza Moradpour zit in eenzame opsluiting in de Karaj, gevangenis en is nu al 29 dagen in hongerstaking om te protesteren tegen zijn voortdurende gevangenschap. Hij heeft hartproblemen, maar zijn beulen brengen hem ernstige slagen toe en hebben hem verbannen uit de Tabirz gevangenis naar de eenzame opsluiting in de centrale gevangenis van Karaj.

Arash Sadeghi zit opgesloten in afdeling 8 van de Evin gevangenis en is nu al 30 dagen in hongerstaking. Hij heeft last van ernstige hartritmestoornissen, ademtekort en pijn aan de nieren. Op 21 november raakte hij buiten bewustzijn door een abrupte daling van zijn bloeddruk. De gevangenbewaarders stonden toe dat hij naar een ziekenhuis werd gebracht, zij het in gevangenisuniform en met geboeide handen en voeten. Hij werd gevangen genomen in 2014 en werd veroordeeld tot 19 jaar gevangenisstraf op de aanklacht dat hij "vergaderingen belegde met als doel samenzwering tegen het regime en het beledigen van heilige zaken ".
Vahid Sayyadi Nassiri, zit in de beruchte quarantaine afdeling van de Evin gevangenis en heeft ernstig gewichtsverlies en lage bloeddruk. Hij ging in hongerstaking vanwege zijn onzekere situatie, waarbij er in 13 maanden tijd geen aandacht aan zijn zaak werd geschonken. Om hem te straffen hebben gevangenisbewaarders hem overgebracht naar afdeling 4 (quarantaine) van de Evin gevangenis. In deze afdeling staan de gevangenen nog meer onder druk en worden ze nog vaker gemarteld en worden hun de meest basale rechten ontzegd, zoals bezoek en de toegang tot medische voorzieningen. Hij werd in september 2015 gearresteerd en veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf op de aanklacht van "het beledigen van heilige zaken en propaganda tegen het regime".
Mehdi and Hossein Rajabian zijn 2 kunstenaars in afdeling 7 van de Evin gevangenis. Zij zijn al 25 dagen in hongerstaking. Mehdi Rajabian werd onlangs naar een ziekenhuis gebracht in verband met een maagbloeding, maar werd zonder adequate behandeling weer teruggebracht naar de gevangenis. Zijn broer Hossein werd geconfronteerd met een nierinfectie. Deze beide artiesten werden in hun atelier in de stad Sari gearresteerd in september 2013 en werden veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf op aanklacht van "propaganda tegen het regime en het beledigen van heilige zaken ".
Amir Amir-Gholi in afdeling 8 van de Evin gevangenis, is al sinds 16 november in hongerstaking uit protest tegen het feit dat politieke gevangenen samen met criminelen worden opgesloten en het niet adequaat omgaan met de situatie van politieke gevangenen. Mafia-achtige bendes, opgejut door handlangers van het regime, vielen hem aan en verwondden hem met een mes. De beulen stonden niet toe om zijn wonden te laten verzorgen. Mr. Amir-Gholi werd in januari 2016 gearresteerd en werd veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf op aanklacht van  "samenzwering en propaganda tegen het regime”.

De vierde dag van een hongerstaking door een politieke gevangene in Iran





25 november 2016

De politieke gevangene Amir Amirgholi is in hongerstaking sinds 16 november uit protest tegen het gebrek aan zekerheid en de weigering van medische behandeling nadat hij geslagen was. Hij eiste bovendien dat de vergrijpen van gevangenen gespecificeerd zouden worden en op afzonderlijke individuen gericht zouden worden. Sinds 21 november drinkt hij ook niet meer.
Amir Amirgholi schreef in een boodschap: "Vanaf 21 november 2016 ga ik ook niet meer drinken, als steunbetuiging aan de andere hongerstakende politieke gevangenen en om mijn legitieme eisen kracht bij te zetten. We hebben niets te verliezen bij onze strijd voor vrijheid en gelijkheid. Ofwel de dood, ofwel de vrijheid"
De politieke gevangene Amir Amirgholi was bij eerdere rechtszaken in hoger beroep door de rechtbank tot 21 jaar gevangenisstraf veroordeeld, en wel op grond van beschuldigingen als "vergaderen en samenzweren met het oog op acties tegen de nationale veiligheid" en "verstoring van de openbare orde door aan bijeenkomsten deel te nemen" en daarbij ook beschuldigd van "blasfemie", "belediging van Khamenei" en "propaganda tegen het regime", en daarvoor nog eens tot 8 jaar gevangenisstraf veroordeeld.

------
De politieke gevangene werd in handboeien naar de rechtbank gebracht in Iran
25 november 2016

 Woensdag 23 november 2016 werd de politieke gevangene Zartosht Ahmadi Ragheb in handboeien naar de rechtbank gebracht. Hij stak dapper zijn geboeide handen in de lucht en verklaarde dat zijn enige misdaad erin bestaat consequent tegen de doodstraf te ageren.
Op 13 november 2016 werd Zartosht Ahmadi Ragheb in zijn huis gerresteerd zonder enige verklaring door agenten van het Ministerie van Inlichtingen en daarop overgebracht naar Afdeling 209 van de Evin-gevangenis. Bij afloop van het proces zei hij tegen zijn vrouw dat hij ten teken van protest in hongerstaking zou gaan, als hij niet naar de Algemene Afdeling van de gevangenis zou overgebracht worden. Sindsdien zit hij vast in eenzame opsluiting.