Als gevolg van de volharding en vastberadenheid, na een hongerstaking van
64 dagen door de prominente politieke gevangene Jafar Azimzadeh en in lijn met
een internationale golf van steun en de solidariteit van honderden andere politieke
gevangenen voor Jafar, is het Iraanse criminele regime gezwicht voor deze vastberadenheid en zag het zich
gedwongen Azimzadeh vrij te laten.
Rond 8u. in de ochtend plaatselijke
Teheraanse tijd zag het mullah-regime zich donderag 30 juni 2016 gedwongen
uiteindlijk bakzeil te halen en deze onwrikbare politieke gevangene na een hongerstaking van 64 dagen tijdelijk vrij te
laten, met de belofte zijn zaak in een fair proces te zullen heroverwegen.
Op grond van het vrijlatingsbesluit van deze politieke gevangene besloot deze als een overwinnaar zijn hongerstaking te beëindigen.
In de afgelopen twee maanden ging een golf van initiatieven binnen en buiten Iran gepaard met solidariteitsbetuigingen van tientallen andere politieke gevangenen door zelf ook in hongerstaking te gaan.
Velen, daaronder vrienden, familieleden en mensenrechtenactivisten, demonstreerden voor de vrijheid van deze politieke gevangene. Talrijke demonstraties vonden plaats tegenover het mullah-parlement, het bureau van de president en vóór het Sina-Hospitaal, waar Jafar behandeld werd. Social media berichtten dagelijks over zijn toestand.
Jafar Azimzadeh, een vakbondsactivist en zelf een arbeider, werd in de gevangenis gegooid wegens zijn verdediging van de rechten van arbeiders in Iran ongeveer 9 maanden geleden en werd tot 6 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij ging 64 dagen geleden in hongerstaking waarbij zijn gezondheidstoestand zodanig verslechterde dat de dokters verklaarden dat hij snel het punt van onomkeerbaarheid zou bereiken.
Op grond van het vrijlatingsbesluit van deze politieke gevangene besloot deze als een overwinnaar zijn hongerstaking te beëindigen.
In de afgelopen twee maanden ging een golf van initiatieven binnen en buiten Iran gepaard met solidariteitsbetuigingen van tientallen andere politieke gevangenen door zelf ook in hongerstaking te gaan.
Velen, daaronder vrienden, familieleden en mensenrechtenactivisten, demonstreerden voor de vrijheid van deze politieke gevangene. Talrijke demonstraties vonden plaats tegenover het mullah-parlement, het bureau van de president en vóór het Sina-Hospitaal, waar Jafar behandeld werd. Social media berichtten dagelijks over zijn toestand.
Jafar Azimzadeh, een vakbondsactivist en zelf een arbeider, werd in de gevangenis gegooid wegens zijn verdediging van de rechten van arbeiders in Iran ongeveer 9 maanden geleden en werd tot 6 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij ging 64 dagen geleden in hongerstaking waarbij zijn gezondheidstoestand zodanig verslechterde dat de dokters verklaarden dat hij snel het punt van onomkeerbaarheid zou bereiken.
De vrijlating van Jafar leidde tot een
golf van vreugde en gejubel bij zijn familie en vrienden. Tientallen andere politieke
gevangenen die met Jafar in hongerstaking gegaan waren, vierden zijn vrijlating
alsof het hun eigen overwinning was.
De Nationale Verzetsraad van Iran had woensdag in een verklaring de onmiddellijke vrijlating van Jafar geëist. De verklaring luidde:
De Nationale Verzetsraad van Iran had woensdag in een verklaring de onmiddellijke vrijlating van Jafar geëist. De verklaring luidde:
Iran: arbeiders
en leraren demonstreren als steunbetuiging voor de politieke gevangene Jafar
Azimzadeh
STFA: Honderden arbeiders,
leraren en jongeren demonstreerden vóór het bureau van de Iraanse president Hassan Rouhani in Teheran in
de ochtend van woensdag 29 juni, als steunbetuiging aan de politieke gevangene
Jafar Azimzadeh, die toen de 62e dag van zijn hongerstaking doormaakte. De demonstranten
eisten dringende actie om het leven van Azimzadeh te redden.
Ooggetuigen meldden dat de demonstranten, samengekomen vanuit verschillende steden uit heel Iran, slogans scandeerden als “Arbeiders horen niet in de gevangenis.” “Met arbeiderssalarissen wordt niet gesold.” “Gevangen arbeiders moeten bevrijd worden.” “Politieke gevangenen moeten bevrijd worden.” “62 dagen zijn er verstreken en Jafar zit nog steeds in de gevangenis.” en “Plunderaars verkeren in vrijheid, arbeiders daarentegen in de gevangenis.” Repressieve agenten van de inlichtingendienst en politie beletten iedereen video-opnames of foto’s van de demonstratie te maken.
Ooggetuigen meldden dat de demonstranten, samengekomen vanuit verschillende steden uit heel Iran, slogans scandeerden als “Arbeiders horen niet in de gevangenis.” “Met arbeiderssalarissen wordt niet gesold.” “Gevangen arbeiders moeten bevrijd worden.” “Politieke gevangenen moeten bevrijd worden.” “62 dagen zijn er verstreken en Jafar zit nog steeds in de gevangenis.” en “Plunderaars verkeren in vrijheid, arbeiders daarentegen in de gevangenis.” Repressieve agenten van de inlichtingendienst en politie beletten iedereen video-opnames of foto’s van de demonstratie te maken.
Een dag vóór deze demonstratie
werden Rasoul Boddaghi, Ismail Abdi en Mahmoud Beheshti Langroudi, gevangen
leraren die onlangs vrijgelaten waren, bezocht door 180 andere leraren en
arbeiders en gaven een verklaring uit een hongerstaking te beginnen vanaf
donderdag, 30 juni, tot zaterdag, 2 juli, als steunbetuiging aan Azimzadeh.
Bovendien onderstreepten Ali
Moezi, een aanhanger van het Iraanse verzet, en een aantal politieke gevangenen
in de gevangenissen van Evin en Gohardasht dat het repressieve regime en zijn
zogenaamde rechtspraak verantwoordelijk zijn voor de gezondheid en het welzijn
van Azimzadeh, eraan toevoegend dat zij op dinsdag, 28 juni, eveneens in
hongerstaking gaan.
Azimzadeh zelf heeft in de
afgelopen dagen enkele keren het bewustzijn verloren. Ondanks deze
omstandigheden heeft de vertegenwoordiger van het bureau van de openbare
aanklager, Hajilou, verklaard dat ze niets zouden ondernemen voor het geval
Azimdzadeh het leven zou laten.
Azimzadeh is in hongerstaking uit
protest tegen de “schending van de
fundamentele rechten van leraren en arbeiders,” “hun detentie en vervolging om
schijnredenen” en het opstellen van beschuldigingen als “ageren tegen de
veiligheid” tegen vakbondsactivisten en leraren.
No comments:
Post a Comment