Iraanse veiligheidsagenten traden met traangas op tegen arbeiders in Centraal- Iran

20 september 2017 16:13

Iraanse veiligheidstroepen vielen de arbeiders van twee maatschappijen in Centraal-Iran aan met “stokken en traangas”, waarbij ze de arbeiders sloegen en verminkten.

Dinsdag, 19 september, kwamen een aantal arbeiders van twee fabrieken, Azarab en Hepco, uit protest bij elkaar op twee verschillende locaties in de stad Arak. Arbeiders van de Azarab-Maatschappij blokkeerden de grote weg Arak-Teheran en vroegen de autoriteiten iets met hun protest te doen, toen de Speciale Strijdkrachten hen plotseling aanvielen. Volgens een bericht blokkeerden arbeiders van de Hepco-maatschappij ook de spoorweg bij Arak.

Er zijn foto’s en video’s van de confrontatie met de oproerpolitie bij deze bijeenkomsten in cyberspace en enkele websites gepubliceerd. In de cyberspace-netwerken en social media zijn foto’s te zien van arbeiders met beenbreuken ten gevolge van het optreden van de oproerpolitie of met verwondingen aan hun hoofd of in hun gezicht. In één van de videoclips, te vinden op sociale netwerken, scanderen arbeiders “een arme arbeider hoort niet geslagen te worden,” en “onwaardig; deugnieterij” en ook “onschuldige arbeiders moeten bevrijd worden” en “huurlingen, ga weg.”

Volgens berichten van woensdag werd de protestbijeenkomst van de Azarab-maatschappij-arbeiders in Arak aangevallen door veiligheidstroepen onder gebruikmaking van traangas om de arbeiders uiteen te jagen. De arbeiders verklaarden op de bijeenkomst o.a. dat ze al sinds vier maanden geen loon meer ontvangen hebben.

De arbeiders, die een deel van de aandelen van de maatschappij bezitten, uitten ook hun grieven m.b.t. de algemene vergadering van de maatschappij op 17 en 18 september, nl. dat de wet bij die vergadering "niet in acht genomen was".

Arbeiders van de twee Hepko- en Azarab-fabrieken in Arak hadden al verschillende keren op bijeenkomsten geprotesteerd wegens niet uitbetaalde lonen.

De provinciale autoriteiten hadden herhaaldelijk beloofd de lonen uit te betalen, maar de arbeiders verklaarden op hun bijeenkomsten dat deze beloften niet nagekomen werden.

Eerder al hadden veiligheidstroepen meerdere malen vakbondsbijeenkomsten aangevallen en arbeiders verwond en aangehouden. In de laatste jaren zijn tientallen arbeiders ook tot gevangenisstraffen veroordeeld wegens het organiseren van vakbondsbijeenkomsten.

Azarab Industries Co. is een Iraanse bouwfirma actief op het gebied van industriële infrastructuur, gas- raffinaderijen, petrochemische complexen, cementfabrieken en hydroëlektrische energiecetrales. De maatschappij was op 2 mei 1985 opgericht, onder No. 913 bij het registratiebureau in de Markazi-provincie, en handelt volgens EPC-, BOO- en BOT-managementovereenkomsten in het kader van het officiële ontwikkelingsbeleid m.b.t. de grote basisindustrieën.

Hepco Company werd in 1974 opgericht met als doel bouwmachines te assembleren, en werkt sinds 1975 officieel samen met de maatschappijen Internash, Poklin, Sakai, Dinapak en Lokomo uit de Verenigde Staten, Frankrijk, Japan, Zweden en Finland.

Hepco is vandaag de dag actief als bouwer of toeleverancier op het gebied van infrastructuur, mijnbouw en landbouw. 

Groeiende armoede in Iran

22 september 2017

De groeiende armoede in Iran is te wijten aan de onbeschrijfelijke corruptie van de regeringsfunctionarissen. De gevolgen van deze toenemende armoede van de mensen is zo duidelijk merkbaar dat zelfs de staatsmedia en regimefunctionarissen niet anders kunnen dan dit feit toegeven.

“Op dit moment leven 10 tot 12 miljoen mensen in absolute armoede,” verklaarde Parviz Fattah, hoofd van het Khomeini-hulpcomité. “Maar als de cijfers kloppen en als wij het welvaartsniveau van de maatschappij willen verhogen, zullen we 16 tot 20 miljoen mensen in dit land uit de armoede moeten helpen.”

Natuurlijk weet hij dat deze cijfers niet exact zijn en voegt er daarom aan toe: “Het is erg moeilijk om absolute armoede in ons land te definiëren, en als we er nader op in willen gaan, krijgt het een politiek karakter en het is dan weer de vraag of de autoriteiten bereid zijn dit politieke vraagstuk aan te pakken ten overstaan van de wereldgemeenschap? (de Iraanse staats-televisie, 17 juli 2017).

Eerder al had Mohammad Mokhber Dezfuli, hoofd van Khomeini's Hoofdkwartier, gezegd: “De armoedesituatie in het land is extreem schrijnend, met 12 miljoen mensen onder de absolute armoedegrens, en 25 tot 30 miljoen onder de relatieve armoedegrens (de officiële Asr-e Iran-website, 6 juli 2017).

Het hoofd van het Khomeini-hulpcomité en het hoofd van Khomeini's Hoofdkwartier hebben beiden beslist meer de statistieken geciteerd dan de werkelijkheid bekeken, want Ali Akbar Sayari, staatssecretaris voor gezondheid in Rouhani’s kabinet, had eerder gezegd: “Vandaag de dag hongert 30 procent van de bevolking in dit land en heeft zelfs geen brood om te eten, en het ministerie van Sociale Zaken bevestigt dit cijfer.” (het officieel Mehr-Nieuws-agentschap, 15 augustus 2016).

Deze uitspraak van Sayari betekent dat meer dan 25 miljoen mensen honger lijden en onder de absolute armoedegrens leven.

Twee jaar geleden verklaarde ook Hossein Raghfar, die banden heeft met Rouhani: “40% van de totale bevolking leeft onder de absolute armoedegrens” (de Rah-e-Dana-website, 22 december 2014).

Dus leeft volgens de uitspraak van Raghfar ca. 35 miljoen mensen onder de absolute armoedegrens. Bovendien is deze uitspraak al tweëeneenhalf jaar oud, en sindsdien zijn volgens de staatsmedia en regeringsfunctionarissen de leefomstandigheden van de bevolking verder verslechterd.

De mensen onder de absolute armoedegrens zijn zij die niet het noodzakelijke inkomen voor de eerste levensbehoeften hebben, of zelfs helemaal geen inkomen, zodat velen van hen op zoek moeten naar voedsel bij het afval.

Het officiële ISNA-nieuwsagentschap titelde op 30 juli 2017: "Afval zou wel eens het eten voor kinderen kunnen worden!” en bericht over de treurige lotgevallen van een kind dat naar voedsel zoekt op een vuilnisstortplaats. Het bericht gaat als volgt: “De teenager is zo zwart en vuil dat iedereen die niet beter weet zou denken dat hij steenkool verkoopt. Zijn broek is minstens drie keer te groot en is onderaan meerdere keren omgeslagen. Een lang hemd reikt tot zijn knieën en zijn kleine en fijne handen verraden zijn jonge leeftijd. Hij buigt zich in de afvalcontainers tot aan zijn heup en haalt de ene na de andere container leeg, en vindt uiteindelijk het gezochte brood. Hij vertelt dat hij vaak zijn lunch vindt in het afval, maar zijn hoofdmaaltijd eet ik met vrienden, die net als ik op de vuilnisstortplaats naar eten aan ’t zoeken zijn.”

Dit is een betreurenswaardige situatie, en wel in die zin dat onder het regime van de mullahs de maaltijden voor de Iraniërs elk jaar kariger worden, waarbij de regering geen specifieke plannen heeft om armoede te bestrijden en het aantal arme mensen te verkleinen.

Het is ook het resultaat van sociale ongelijkheid en klassenverschillen, die elk jaar groter worden.

Als het begrip armoede verruimd wordt tot een gebrek aan gezondheidszorg, onderwijs, huisvesting enz., zijn de negatieve effecten van armoede nog beter te begrijpen. Gebrek aan adequaat voedsel, huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg belet de armen een fatsoenlijk leven te leiden en maakt hen erg kwetsbaar voor ziekte, economische crisissen en natuurrampen.

Iran: Protesten in verschillende steden

17 september 

Zaterdag 16 september demonstreerden bijna tweeduizend gepensioneerde burgerleden van de strijdkrachten en leraren uit de provincies Teheran, Alborz, Isfahan, Central, Zuid-Khorasan, Noord-Khorasan, Khorasan Razavi, Gilan, Mazandaran, Kermanshah, uit protest tegen hun moeilijke leefomstandigheden op het plein voor de Vahdat Hall in Teheran. Ze scandeerden: "Genoeg met de tirannie en onderdrukking, onze tafel blijft leeg", "We zullen niet ophouden tot we onze rechten krijgen". Op de spandoeken van de protesteerders stond: "Rouhani, Rouhani, houdt u aan uw beloften." Politie-eenheden omsingelden de demonstratie om een uitbreiding ervan te voorkomen.

Honderden gepensioneerde militairen protesteerden tegenover het bureau van president Rouhani in Teheran. Ze hekelden de misleidende slogans van Rouhani en scandeerden: "De regering van omzichtigheid en hoop, welke hoop? Welke hoop?"

Intussen hebben meerdere steden te maken gekregen met protesten van gepensioneerden.

In Mashhad en Orumieh verzamelden zich gepensioneerden tegenover regeringsgebouwen. Ze droegen handgeschreven spandoeken bij zich: "Uw tafel is kleurrijk, onze tafel treurt." “We blijven hier staan tot we onze rechten krijgen", "Hoe lang nog discriminatie?".

In Sari hielden opvoeders een protestdemonstratie tegenover het bureau van de gouverneur om de aandacht op hun salarissen te vestigen, met daarbij een vergelijking met de maatstaven van het regime zelf. Ze hadden spandoeken bij zich: "De armoedegrens ligt bij 4 miljoen, ons salaris bedraagt een miljoen", "Elke belofte die ze deden was loos." De repressieve politie-eenheden vielen de demonstranten aan, namen hun spandoeken af en probeerden hen uiteen te drijven, maar werden met hun verzet geconfronteerd.

In Kermanshah protesteerden honderden gepensioneerde leraren tegen het uitblijven van hun loon of salaris vlak vóór het gebouw van de pensioendienst. De bijeenkomst van de gepensioneerden in Khorramabad werd eveneens tegenover het bureau van de gouverneur gehouden. Ze eisten een salarisverhoging.

Tegelijkertijd protesteerden in Mashhad en Kerman gepensioneerden die slachtoffer geworden waren van het Kaspische Instituut, dat banden heeft met de Revolutionaire Garde.

In Mashhad hadden de slachtoffers een groot spandoek bij zich: "Wij, de cliënten van het gevolmachtigde Kaspische Instituut, zullen onze legitieme sit-in voortzetten tot we onze rechten krijgen." Ze scandeerden: "We hebben het al tien maanden geprobeerd, maar kregen niets dan leugens te horen." "Geen enkel land heeft ooit zo’n slechte regering gezien." "Onderdrukking, corruptie en verduistering zijn de cadeaus van deze regering."

De slachtoffers van plunderingen in Kerman, die een sit-in gehouden hebben in het bureau van de maatschappij, plaatsten in een symbolische daad een lege tafel die leeggeroofd was en protesteerden daarmee tegen deze plunderingen. De kinderen begeleidden hun ouders met eigen spandoeken: "Vergeet Myanmar, denk aan ons!"

En ook de staking van de arbeiders in de Karoon-cementfabriek duurt voort. Ze protesteren sinds 11 september tegen het uitblijven van hun salarissen, en dat sinds vele maanden.

In Qazvin verzamelden zich een aantal arbeiders van de Iran Industrial Sponge Maatschappij en van Nazanakh tegenover het bureau van de gouverneur uit protest tegen zijn passiviteit ten opzichte van hun eisen.

Een aantal protesterende jongeren  hebben ook de resultaten van de toelatingsexamens van de universiteiten betwist en zich tegenover het bureau voor hoger onderwijs in Teheran verzameld. Politie-eenheden zetten traangas in om de demonstranten uiteen te jagen.

Het Iraanse Verzet richtte zich met een groet aan alle protesterende gepensioneerde arbeiders, aan investeerders wier spaarcenten geplunderd werden, aan leraren, actieve arbeiders, verpleegsters, universiteitsstudenten en …, die in Iran onder het bewind van de mullahs van hun rechten beroofd zijn, en roept alle Iraniërs, speciaal de jeugd, op om op te staan als steun voor deze protesterenden. Het Iraanse Verzet roept ook alle vakbonden, leraren en gepensioneerde arbeiders in verschikkende landen, en de relevante internationale organisaties op, met protestdemonstraties hun solidariteit met Iran te betuigen en het repressieve en wrede beleid van de mullahs te veroordelen.

Armoede, inflatie, werkloosheid en de desolate Iraanse economie is het resultaat van vier decennia van een religieus fascisme in dit land. Het mullah-establishment eigent zich de nationale rijkdommen van Iran toe en zet tegelijk de armoede van het volk als onderdrukkingsmiddel in, met een export van terrorisme en nucleaire en raketprojecten, terwijl ze geplunderd worden door de oudere elite. Zolang dit regime aan de macht is, zal deze crisis zich alleen maar verder verdiepen en intensiveren.